پيش از آنكه به اين پرسش، پاسخ دهيم بايد به اين حقيقت اشاره كنيم كه هر آنچه در جهان است، آيت و نشانه خداست:

(او را در همه چيز نشانه‌اى است كه دلالت مى‌كند بر اينكه او يگانه است.)

آيات خدا بر هم برتريهايى دارند و تفاوتهايى ميان آنها هست، البتّه نه در نسبت با خدا، زيرا خدا جهان را بى آنكه رنجى ببرد آفريد، او هرگاه بخواهد چيزى بيافريند مى‌فرمايد كه: باش، پس خواهد بود. آفرينش ميليونها كهكشان با آفرينش پشه‌اى كوچك، براى او تفاوتى ندارد، اين تفاوت آيات خدا از تفاوتهايى است كه با هم دارند و بر اساس نيرو و قدرتى است كه خدا به آنها داده است. از آيات خدا كه ما مى‌شناسيم و به ما نزديك است، فرشتگانند كه از عظيم‌ترين آيات خدا شمرده مى‌شوند، زيرا گماردگان بر جهان هستند، در ميان آنان عدّه‌اى بردارندگان عرش، شمارى فرشتگان آسمان، تعدادى فرشتگان زمين، درياها، بادها و كوهها هستند و همه اين پديده‌ها از طريق فرشتگانى كه بر آنها گمارده شده‌اند فرمانبر امر خدا هستند. وقتى به سوره بقره مى‌نگريم، مى‌بينيم كه خدا همه فرشتگان را فرمود كه آدم ابوالبشر را سجده كنند!

چرا؟

زيرا آدم خليفه خداست، امانتدار روح خدا:

پس چون آن را معتدل بيارايم و از روح خويش در او بدمم براى او سجده كنيد.

آن روحى كه خداوند در آيه‌اى ديگر درباره آن مى‌گويد:

(وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي وَمَا أُوتِيتُم مِّنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِيلًا).

(سوره اسراء، آيه 85)

«و از تو درباره روح مى‌پرسند، بگو روح از امر خداوند من است و شما را جز