شما در قبال مردم مسؤوليّت داريد. [1]» همچنين مى‌فرمايند: «هر كس صبح كند و به امور مسلمانان اهتمام نورزد مسلمان نيست. [2]»

پس بايد به حوادثى كه در جهان اسلام رخ مى‌دهد اهمّيّت دهيم، جهان اسلام را همانند سرزمين خود بدانيم. برماست همانگونه كه براى خانواده‌هايمان اهمّيّت قائليم براى ديگر مسلمانان نيز اهمّيّت قائل شويم و جامعه بزرگ اسلامى را چون خانواده‌اى ببينيم كه ما يكى از اعضاى آن به شمار مى‌رويم، زيرا اسلام به ما توصيه مى‌كند كه بزرگانمان را احترام كنيم و به كوچكترها رحم كنيم.

متأسّفانه اين دين امروز در بين ما مهجور مانده، پس برماست كه به امور تمام مسلمانان اهتمام ورزيم، و به درمان دردهايى كه ما را احاطه كرده بپردازيم.

من از زندگى بد امروز خودمان متأسّف نيستم به اندازه ترس از اينكه اين زندگى دليلى بر غضب الهى باشد، با علم به اينكه غضب الهى در دنيا فقط خلاصه نمى‌شود، به هنگام مرگ نيز گريبانگير ما، خواهد بود و در آنجا حسابى سخت در انتظار ماست.

چگونه مى‌توانيم بوسيله توجيهاتى عجيب و غريب كه ما را به رفاه و راحتى مى‌رسانند پروردگارمان را قانع كنيم؟ او شديدالحساب است و در دفتر اعمالمان هيچ عمل كوچك و بزرگى نيست مگر آن را به حساب آورده. اگر يكى از گناهان ما ترك دو ركعت نماز باشد پس گناه ترك يارى مظلومان چگونه گناهى خواهد بود؟