اهانتى بزرگ را متوجّه آنان مى‌سازد، چه بدانند و چه ندانند، اين اهانت فراتر از خطر بزرگى است كه كودكان را در اثر كوتاهى مادران تهديد مى‌كند.

گاهى مى‌بينيم يا مى‌شنويم كه برخى از مادران كودكان خود را مشغول ديدن فيلمهاى كارتونى و خيالى يا شنيدن نوارهاى آواز و موسيقى مى‌سازند تا خود بتوانند به پختن غذا بپردازند... در حاليكه اين عين اشتباه مى‌باشد، و زمينه فساد را به وسيله محتواى فاسد اينگونه فيلمها در فرزندان خود ايجاد مى‌كنند.

ما در اينجا در عرفات بايستى راه راست و تصوير واضحى براى زندگى دنيوى و اخروى خود را ترسيم كنيم، در سوره بقره مى‌خوانيم كه:

(... وَتَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوَى‌...) [1].

«... توشه برداريد پس همانا بهترين زاد و توشه پرهيزكارى مى‌باشد...»

آماده ساختن نسل جديد موافق با اصول قرآن كريم عين تقوى و اداى حقوق و واجبات الهى مى‌باشد.

چهارم- اصرار و پافشارى در دعاها براى رهايى از آتش جهنّم- همانگونه كه امام حسين عليه السلام نيز اينگونه عمل مى‌كردند- و دعاى «رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ» را كه در مشعرالحرام توصيه شده است قرائت كنيم.

حضرت على عليه السلام رهايى از آتش را اينگونه توصيف مى‌كنند: