«اينان همان كسانى‌اند كه مى‌گويند انفاق نكنيد بر آنان كه نزد پيامبر خدا هستند تا پراكنده شوند در حالى كه براى خداست گنجهاى آسمانها و زمين ليكن منافقان درنيابند.»

پر واضح است كه يكى از ويژگيهاى حجّ وتمامى اجتماعات مذهبى، انفاق و بخشش مى‌باشد. قربانى كردن دهها بلكه صدها هزار قربانى در حجّ مى‌تواند دليل خوبى بر اين مدّعا باشد. ممكن است اين سؤال پيش آيد كه چرا تمام اين قربانيها در يك مكان (منى) قربانى مى‌شوند و اّيا بهتر نبود اين قربانيها در منطقه‌اى فقيرنشين بين مردم تقسيم شوند؟ شايد حكمت آن در بى‌نياز كردن روح انسانى مسلمانان و آشكار ساختن نعمتهاى الهى و تبديل كردن اين اجتماع بزرگ به اجتماعى كريم و بخشنده باشد. مسلمانان بايد به مرحله بى‌نيازى برسند لذا خداوند متعال مى‌فرمايد:

(... وَللَّهِ خَزَائِنُ السَّماوَاتِ وَالْأَرْضِ‌...)

«و براى خداست خزائن آسمانها و زمين» او مالك آسمانها و زمين و خزائن آن و كليدهاى غيبى مى‌باشد، اوست كه همه چيز به ما عطا مى‌كند، و مى‌خواهد انسان را بوسيله انفاق پاك گرداند. انفاق وبخشش قلب انسان را پاك و طاهر مى‌گرداند، قرآن دراين زمينه مى‌فرمايد:

(خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِم بِهَا...) [1].

«بگير از اموالشان صدقه تا پاك‌سازيشان و پاكيزه گردانيشان با