انسان در حال جستجوى رهايى را مورد خطاب قرار مى‌دهد- دارا مى‌باشد. امّا انسانى كه مفهوم جهنّم را درك نمى‌كند و ايمانى به آخرت ندارد و نيز هرگز به رهايى از آتش دوزخ نمى‌انديشد، اين سخن شامل حال او نمى‌گردد.

در اينجا به ذهن مى‌رسد كه روى سخن با مؤمنين است؛ پس چرا دوباره نداء الهى بر مسأله ايمان تأكيد مى‌نمايد؟ براى پاسخ به اين پرسش مى‌گويم: چه‌بسا اين تأكيد، دعوتى به سطوح بالاترى از ايمان باشد.

آنچه يك انسان مؤمن بدست مى‌آورد

در آيات گذشته به آنچه يك انسان مؤمن دراين راه مى‌بخشد، پرداخته شده بود. اينك نيز با استمداد از آيات شريفه، آنچه را كه يك مؤمن دراين مسير به دست مى‌آورد، بيان مى‌نماييم:

1- آمرزش گناهان‌ (يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ) «گناهانتان را مى‌بخشد.» اين مهمترين هدفى است كه مؤمنين براى تحقّق آن تلاش مى‌نمايند.

مى‌دانيم كه همه ما در حقّ خويشتن گناهان بسيارى را مرتكب شده‌ايم، و اگر ما از آنها غفلت ورزيده‌ايم، امّا هيچگاه مجازات الهى آن گناهان را فراموش نمى‌كند و هيچ عمل كوچك و بزرگى را فرو نمى‌گذارد. مگر اينكه آن را به شمار آورد. پس ناگزيريم راهى را انتخاب نماييم كه در جهاد نوع دوّم- همانگونه كه اشاره شد- تجسّم يابد. راهى كه شايسته است انسان مؤمن خويشتن را سرباز خدا گرداند