تلاش، كوشش و امكانات مالى و معنوى خود را بكار مى‌گيرد تا صاحب خانه گردد. يا فردى ديگر كه مى‌خواهد تشكيل خانواده دهد. مى‌بينيم در زمانى بسيار كوتاه، همه اندوخته اجتماعى و اقتصادى خود را به كار مى‌گيرد تا به آرزوى خود- تشكيل خانواده- دست يابد.

حال اگر، اين همه تلاش، فعاليّت و كوشش براى خانه‌دار شدن يا تشكيل خانواده صورت مى‌گيرد، پس تلاش و كوشش شخصى كه بخواهد سرزمينش را آزاد سازد، يا امّتش را نجات دهد و يا مردم را رهايى بخشد، چگونه بايد باشد؟ آيا اين موضوع مهمتر و حساستر نمى‌باشد؟

بنابراين انسانها، يا امّتها و يا جامعه‌هايى كه مى‌خواهند به چنين هدفهاى بزرگى دست يابند، بايد آن فاصله زياد ميان خود و هدف خويش را كاهش دهند و هرچه در توان دارند، بكار گيرند تا به هدفهاى مورد نظر كه همان ساختن ميهنى استوار و شايسته منزلت و شأن آنهاست، دست يابند.

امروزه كه ما در موقعيّت سرنوشت سازى زندگى مى‌كنيم و در آن، با كشمكشها و درگيريهاى مرگ و زندگى، با حكومتهاى طاغوتى روبرو هستيم، قضيّه و آرمان ما بسيار حسّاس و مهم مى‌باشد، و كسانى كه اين موضوع را كوچك مى‌شمارند، ناخود آگاه خود را تحقير مى‌كنند و به كرامت، تاريخ و ارزشهاى خود اهانت مى‌نمايند.