چگونه ممكن است خداوند، اين زمين را بدون حجّت رها نمايد؟! آيا در گذشته بشريت به پروردگار جهان نزديك‌تر بوده است كه، صد و بيست و چهار هزار پيامبر- به جز جانشينان و اوصياء- به سوى آنها بفرستد، امّا اينك ما را بدون هيچ حجّتى- پس از درگذشت پيامبر اكرم- رها نمايد؟!

ايمان به تداوم وحى‌

همانا، انسانى كه به وحى اعتقاد مى‌يابد، ناگزير از آن است به تداوم وحى كه در ائمّه اطهار تجسّم يافته، ايمان بياورد؛ و به اين كه تداوم وحى رشد نموده و به اوج تداوم خط رسالت رسيده و در وجود امام مهدى (عج) نمود پيدا كرده است.

همانا، شرح و بيان اين فلسفه به طول مى‌انجامد. حال فقط تابشى از اين نور را كه در زندگى ما سودمند است، انتخاب مى‌نماييم تا بوسيله آن، راههاى تاريك جامعه زخم خورده و مستضعف خويش را روشن نماييم.

چگونه اميد را در وجودمان پايه‌ريزى نماييم‌

؟ ما بايد از فلسفه وجود امام زمان، انديشه مهمّى را الهام بگيريم تا بنگريم آيا در عقيده ما به امام، آن آرزوى نهفته و كمبودى را كه از آن رنج مى‌بريم، مى‌يابيم؟

سرشت و طبيعت انسان اين است كه به سوى نااميدى از زندگى،