در حاليكه آنها با خواستگاه اين سفارشات آشنا نبودند و با وجوديكه به تعاليم اسلامى ديگر چون: نماز، روزه، امر به معروف و نهى از منكر عمل نمى‌كردند...

همانا، اين سخنان مقدّمه‌اى بيش نيستند، براى آنچه كه مى‌خواهم به مناسبت ولادت امام مهدى (عج) بگويم.

از مهمترين سفارشات پيامبران به امّتهايشان در طول تاريخ، ايمان به اين امام بزرگوار و اهمّيت جدّى به ايده انتظار ظهور او بوده است.

خداوند هيچ پيامبرى را مبعوث نگردانيد، مگر آنكه بر او نمايان ساخت كه، پايان اين جهان به نيكى و سعادت مى‌انجامد و همانا سرانجام نيك براى پرهيزكاران است. همچنين خداوند زمين را به بندگان نيكو كارش واگذار مى‌كند؛ تا آنجا كه مستضعفين را در پايان راه پيروز مى‌گرداند.

همه پيامبران، فرستادگان، ائمّه اطهار و نيكوكاران به حقيقت ظهور امام مهدى (عج) در آخر الزمان و نيز، به اين حقيقت كه خداوند پس از پر شدن زمين از ظلم و نگون بختى توسط ستمكاران و پيروانشان، به واسطه او- امام زمان- زمين را از عدل و داد و خوشبختى پر مى‌نمايد؛ ايمان آورده‌اند. همچنين پيامبران كه در رأس آنها، سرور و سالارمان، حضرت محمّد صلى الله عليه و آله، مى‌باشد؛ در طول زندگانى خود به اين ظهور و عده داده شده، بشارت داده‌اند. ائمّه اطهار نيز بارها اين نويد را داده‌اند.

ما اگر فرض كنيم كه ملّتى به اين ايده- ايده انتظار ظهور امام‌