- براى مردم فتوى مى‌دهند و ايشان را در سايه چتر ولايت الهى رهنمون مى‌سازند و اين امر در كتابها و تعبيرهاى دقيق مراجع- به ويژه در باب «قضاء» كه در آن، به عنوان رهبر و مسؤول امور مردم، وظايف امام را مشخّص مى‌سازند- براى خواننده فهيم آشكار مى‌گردد.

شورى و دموكراسى‌

اصل شورى در اسلام، يكى از اصول ريشه‌دار در نظام دينى به شمار مى‌آيد. اگرچه در گذشته مراجع را به طور خود جوش، انتخاب مى‌كرديم؛ ولى دوران كنونى ما را بر تغيير اين روش به روش ديگرى، همچون استفاده از روش رأى‌گيرى، سوق مى‌دهد. زيرا، رهبرى دينى با هر كسى كه به دين وابسته مى‌باشد، ارتباطى مستقيم دارد. از اين روى، در درجه نخست براى انسان مؤمن بسيار اهمّيت دارد كه چه كسى او را رهبرى مى‌كند و چه كسى نمايندگى دين را به عنوان فقيه عادل و الگو، بر عهده دارد.

اين بدين معنا مى‌باشد كه پس از الهى شدن رهبرى جامعه، اين جهت‌گيرى سرانجام جامعه مسلمانان را به جامعه الهى دگرگون خواهد ساخت. نفس اين واقعيّت بايد شامل نخبگان جامعه با آنچه كه به آن جنبش اسلامى سياسى اطلاق مى‌شود، گردد. تا آنجا كه ناگزير رهبريت عملى اين جنبشها را مرجعى دينى به دست گيرد تا زمام امور را به سوى عدالت و مسير نيكى هدايت كند، تا از احتمال افتادن در اشتباهات و دست اندازهاى سياسى حرام، دورى جويد.