حكومت خدا بر زمين را مى‌دهند. البتّه نه به آشكارى و روشنى كه در دين اسلام به ويژه مذهب شيعه مى‌بينيم. امتيازى كه مذهب شيعه نسبت به ديگر مذاهب دارد اين است كه انسان را به سوى افقى روشن سوق مى‌دهد و ايمان به اين حقيقت را كه خداوند، زمين را پس از آكنده شدن آن از ظلم و ستم، آكنده از عدل، داد، صلح و امنيّت مى‌نمايد، در دل انسان پايه‌گذارى مى‌نمايد.

خداوند تبارك و تعالى انسانى را در پس پرده غيب پنهان نموده كه در هر لحظه ممكن است ظهور يابد و زمين را آكنده از خير و بركت نمايد و عقل آدمى را كامل كند. آنگاه خوشبختى تحقّق مى‌يابد و انسانها كامل مى‌گردند. انسانهايى كه به ديگران تجاوز نمى‌كنند و هيچ كينه‌اى را در دل راه نمى‌دهند. چون همين كينه و سوء ظن و اخلاق ناپسنديده تفرقه را در ميان ما ايجاد مى‌كنند و نمى‌گذارند كه در صلح و آرامش زندگى نماييم و تنها صلح بيرونى مورد نظر نيست؛ بلكه بايد صلح در دل انسانها باشد، زيرا نفس انسان جايگاه خوشبختى و آرامش است و اگر فضاى جامعه‌اى محبّت‌آميز نباشد، هرگز نمى‌تواند به خوشبختى دست يازد.

مفهوم راستين انتظار

انتظار داراى سه معناى تدريجى است كه عبارتنداز:

1- فرج و گشايش همچون نقطه روشنى است كه انسان با انتظار به سوى آن حركت مى‌كند. پس حركت او بايد به سوى نقطه معيّن باشد.