طرفى ديگر توانسته در زمينه‌هاى ديگرى چون اقتصاد و كشاورزى پيشرفت نمايد و به نتيجه‌هاى شگفت آورى دست يابد. به طوريكه امروزه مى‌تواند در يك هكتار، ده‌ها بار بيشتر از گذشته كشت نمايد و محصولات را در انبارهاى بزرگ گندم و ذرّت آمريكا انباشته سازد! حال اينكه مى‌بينيم 80 ميليون انسان از گرسنگى رنج مى‌برند و سالانه ده‌ها ميليون كودك به علّت سوء تغذيه و بدى شرايط بهداشتى جان خود را از دست مى‌دهند.

در مقابل آن، مى‌بينيم دولتهاى غربى بيش از 50 ميليون دلار براى سوزاندن و نابودى محصولات كشاورزى كه بيش از نيازشان مى‌باشد، هزينه مى‌نمايند! و علّت همه اين قضايا آن است كه انسان راه دگرگونى طبيعت را مى‌داند ولى هدف را نمى‌شناسد. همچنين نمى‌داند چگونه بايد چون يك انسان زندگى نمايد و با ديگران همدردى كند.

چرا بشريت به اين حالت رسيد

؟ حال چرا همه اين امور اتّفاق مى‌افتند؟

زيرا اين جهان ارزشها را نمى‌شناسد و از بيماريها رنج مى‌برد و همچون شخصى است كه اعضاء بدنش سالم هستند ولى از عقل بى‌بهره مى‌باشد. دراين زمان انسان بدون آنكه هدفش را بشناسد، حركت مى‌نمايد.

دراين باره از امام سجّاد روايت شده است كه: «وَمَنْ لَمْ يَكُنْ عَقْلَهُ‌