و ريشه‌اى بينديشيم كه چگونه گام بزرگ را در زندگى امّتمان برداريم.

آيا اين همه خوارى و تحقير، از هم پاشيدگى و تفرقه، خود باختگى و فاجعه‌ها، هتك نواميس و كشتار كودكان و... و... براى ما كافى نيست؟

بياييد و از عاشورا ميعادگاهى با راه امام حسين عليه السلام بسازيم و عهد و پيمان خود را با او، بر اين مبنا كه هم از نظر روحى و هم عملى حسينى خواهيم ماند، تجديد نماييم.

بياييد و آن جامعه به پاخواسته‌اى را بسازيم كه در سايه سار دين مبين اسلام و راه حسينى قيام كننده بر عليه فتنه‌هاى جاهليت، سركشى استكبار، بند سلطه گران و فريب آزمندان پناه مى‌گيرد.

همانا امام حسين عليه السلام چراغ راه هدايت و كشتى نجات است.

بياييم و گوشه‌هاى تاريك زندگيمان را با اين چراغ الهى روشن سازيم.

بياييد همه ساله از ياد بود عاشوراى انقلابى، مناسبتى براى دفاع از ستمديدگان و محرومان جهان برگيريم.

بياييد براى رسيدن به آن كشتى نجات با گردابهاى فاجعه‌ها و امواج مصبيتها مبارزه كنيم. زيرا امام صادق عليه السلام فرموده‌اند:

«كُلُّنا سُفُنُ النَّجَاةِ وَسَفِينَةُ الْحُسَيْنِ أَوْسَعُ، وَفِي لُجَجِ الْبِحَارِ أَسَرَعُ»

. «ما همگى كشتى نجات هستيم. امّا كشتى نجات حسين عليه السلام بزرگتر و در درياهاى ژرفتر، شتابانتر مى‌باشد.»