وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقاً [1].

«و بگو: حق آمد، و باطل نابود شد؛ يقيناً باطل نابود شدنى است.»

3- از اين رو بر خطيبان و آموزشگاههاى دينى- كه محل آموزش خطيبان مى‌باشند- واجب است كه بيشترين تلاش و كوشش خود را براى دگرگونى در روشها و برنامه‌هاى سخنرانى‌ها بكار گيرند و مجالس وعظ را هرچه بيشتر به حقايق روز، نزديك سازند و اين امر از گذر راهكارهايى كه ان شاء اللَّه بعداً بيان خواهم كرد، امكان‌پذير است. اين كوشش مى‌تواند هم فردى و هم از گذر تشكيل نشستها و مراكز بحث و گفتگويى باشد كه در آن خطيبان و مخاطبان با آراء و نظريات خود به تبادل نظر بپردازند.

4- مجالس حسينى بايد برخاسته از نهاد مردم و پاسخگوى نيازهاى آنها به ويژه نسل آينده- كه امور جامعه را در آينده به دست خواهد گرفت- باشد. بدين‌سان اگر مجالس حسينى همگام و همسو با مردم پيش روند، مردم نسبت به آن آگاهتر و براى پذيرش ارشادات آن، آماده‌تر مى‌گردند.

5- منبر حسينى، پيام رسان عاشوراست و عاشورا درياى متلاطمى است كه بايد از آن، هر آنچه را كه متناسب شرايط و پاسخگوى نيازهاى امروزى ما مى‌باشد، الهام بگيريم. بنابراين سخنران بايد براساس وقايع روزمرّه جامعه، رويداد كربلا را تبيين نمايد. پس اگر جامعه از گسستگى در كانون خانواده رنج مى‌برد،