مثبت سرشارش مى‌تواند اين ناملايمات روحى را كه متأسفانه امروزه در برخى جامعه‌ها- كه با شرايط سختى روبرو هستند- ريشه دوانده است، درمان كند.

8- عاشورا نقش بزرگى در تربيت انسانى دارد كه در بند بودن را نمى‌پذيرد، با نااميدى مبارزه مى‌كند، مشكلات را به سخره مى‌گيرد، دلش با نور الهى در پيوند است و بر خداوند متعال توكّل مى‌نمايد؛ اين انسان همان سخنى را مى‌گويد كه حضرت زينب (س) به طاغوت زمان، يزيد فرمود:

«أَظَنَنْتَ يا يَزِيدُ- حَيْثُ أَخَذْتَ عَلَيْنَا أَقْطَارَ الْأَرْضِ وَآفاقَ السَّماءِ، فَأَصْبَحْنا نُساقُ كَما تُساقُ الْإِماءِ- أَنَّ بِنا عَلَى اللَّهِ هَواناً، وَبِكَ عَلَيْهِ كَرامَةً!! وَأَنَّ ذ لِكَ لِعَظِيمِ خَطَرِكَ عِنْدَهُ!! فَشَمَخْتَ بِأَنْفِكَ، وَنَظَرْتَ في عَطْفِكَ جَذْلانَ مَسْرُوراً، حِينَ رَأَيْتَ الدُّنْيا لَكَ مُسْتَوْسِقَةً، وَالْأُمُورَ مُتَّسِقَةً، وَحِينَ صَفا لَكَ مُلْكُنا وسُلْطانُنا...» [1]

. «اى يزيد! اكنون كه به گمان خويش بر ما سخت گرفته‌اى و راه اقطار زمين و آفاق آسمان را به روى ما بسته‌اى، و ما را مانند اسيران به گردش در آورده‌اى، مى‌پندارى كه خدا تو را عزيز و ما را خوار و ذليل ساخته است؟! و اين پيروزى به خاطر آبروى تو در نزد خداست؟! و از اين رو، باد در بينى خود انداخته‌اى و مغرورانه به اطراف خود مى‌نگرى در حاليكه مسرورى از اين كه دنيايت آباد شده و كارها بر مراد تو پيش مى‌رود، و ملك و سلطنت ما را براى خود مصفّا مى‌شمارى؟!»