پيشوايان صديقين امام حسين(ع) تجلى حقيقت - مدرسى، سيد محمد تقى

اسم الکتاب : پيشوايان صديقين امام حسين(ع) تجلى حقيقت المؤلف : مدرسى، سيد محمد تقى الجزء : 1 صفحة : 44

كه پيروى فرومايگان بر قتلگاه بزرگواران گزيده آيد!»

همچنين مى‌فرمود: «آنچه كه شاعر اوسى سروده، براى شما بازگو مى‌نمايم:

من به اين راه مى‌روم كه مرگ بر جوانمرد ننگ نيست. جوانمردى كه آهنگ حق كند و در راه اسلام پيكار كند. و نيز در راه مردان صالح جانبازى نمايد واز هر ناشايستى جدا شده باشد، با هر تبهكارى ناسازگارى كند. اگر زنده ماندم پشيمان نيستم و اگر جان باختم سرزنشى ندارم. تو را همين بس كه ناخواسته و باخته زنده بمانى.»

1- سَأَمْضِي وَمَا بِالْمَوْتِ عارٌ عَلَى الْفَتى‌

إِذا مَا نَوى‌ حَقّاً وَجاهَدَ مُسْلِما

وَآسَى الرِّجالَ الصَّالِحِينَ بِنَفْسِهِ‌

وَفَارَقَ مَثْبُوراً وَوَدَّعَ مُجْرِما

فَإِنْ عِشْتُ لَمْ أَنْدَم وَإِنْ مُتُّ لَمْ أَلَمُ‌

كَفى‌ بِكَ ذُلّاً أَنْ تَعِيْشَ وَتُرْغَما

. [1]

و امام حسين عليه السلام فرمود:

«اگر دنيا گرانبها به شمار آيد، حقّاً كه پاداش اخروى خدا عالى‌تر و شريفتر است. و اگر بدنها پديد آمده‌اند تا سرانجام بميرند، پس در راه خدا با شمشير كشته شدن بهتر است.»

2- وَإِنْ تَكُنِ الْأَبْدانُ لِلْمَوْتِ أُنْشِئَتْ‌

فَقَتْلُ امْرَءٍ بِالسَّيْفِ فِي اللَّهِ أَفْضَلُ‌

. [2]

و نهضت الهى خويش را با اين سخن معروف خود، آغاز نمود:

«خُطَّ الْمَوْتُ عَلى‌ وُلْدِ آدَمَ مَخَطَّ الْقِلادَةِ عَلى‌ جِيْدِ الْفَتاةِ، وَما أَوْلَهَنِي إِلى‌ أَسْلافِي إِشْتِياقَ يَعْقُوبَ إِلى‌ يُوسُفَ».

«مرگ، چون گردنبندى كه بر گردن دختر آويخته شده است، فرزند آدم را

[1]

1- سَأَمْضِي وَمَا بِالْمَوْتِ عارٌ عَلَى الْفَتى‌

إِذا مَا نَوى‌ حَقّاً وَجاهَدَ مُسْلِما

وَآسَى الرِّجالَ الصَّالِحِينَ بِنَفْسِهِ‌

وَفَارَقَ مَثْبُوراً وَوَدَّعَ مُجْرِما

فَإِنْ عِشْتُ لَمْ أَنْدَم وَإِنْ مُتُّ لَمْ أَلَمُ‌