است: او

«مِصْباحُ هُدىً وَسَفِينَةُ نَجَاةٍ» [1]

؛ «چراغ هدايت و كشتى نجات است.»

آرى، كدامين چراغ روشنتر از چراغ شهادت و كدامين كشتى براى رهايى بشريت، شتابانتر و بزرگتر از كشتى كفر و رزيدن به طاغوت و قيام الهى بر عليه ستمگران است؟ بدين‌سان دهه عاشورا از ايّام اللَّه مى‌باشد؛ زيرا دوستداران و پيروان اهل‌بيت عصمت و طهارت عليهم السلام دراين روزها با روح كربلا زندگى مى‌كنند. كربلايى كه جايگاه سرافرازى ايمان و جهاد فى سبيل اللَّه است، جايى كه آكنده از ياد بود فداكاريها و ايثارگريهاى امام حسين عليه السلام اهل بيت او و ياران و فادارش مى‌باشد.

همانا، روزهاى نزول رحمت الهى است، تا آنجايى كه بسيارى از نيك صفتان از رحمتهاى الهى دراين روزها همچون بارانى كه بر زمينهاى حاصلخيز مى‌بارد، بهره‌مند مى‌گردند.

بنابراين، بياييم و ما نيز همگام با مؤمنين راستين، هر سال مشتاقانه و عاشقانه به استقبال دهه عاشورا برويم؛ تا از آن، توشه عزم، استقامت و عرفان را برگيريم؛ شايد كه لطف و رحمت الهى شامل حال ما گردد و اوضاع پريشان ما روبه بهبود گذارد.

حال چگونه از اين ماه حرام استقبال نماييم و چگونه از آن توشه برگيريم؟ در بصيرتهاى پيش رو مى‌توان پاسخ اين پرسش را يافت.