پرچم امام حسين عليه السلام را با وجود آنكه پيامبرتان مقرّر ساخته كه مركّب قلم انديشمندان برتر از خون شهيدان است، برافراشته مى‌سازيد؟

به آن دو شرق‌شناس چنين پاسخ دادم كه: اوّلًا، امام حسين عليه السلام تنها يك شخصيّت نيست؛ بلكه او يك آرمان، ارزش، مكتب، راه و مسير است. زيرا او همچون حضرت ابراهيم است كه به مثابه يك امّت بود و شرك را نپذيرفت. بلكه در برابر پروردگارش سر تسليم فرود آورد. از اين رو، تمامى اديان آسمانى، حضرت ابراهيم عليه السلام را تقديس مى‌نمايند؛ چرا كه او تجسّم بخش ارزش يكتاپرستى و برافراشته كننده پرچم «لا إِله إِلّا اللَّه» بود. آرى، او خود به يك ارزش تبديل گشت و به همين خاطر است كه در قرآن آمده:

إِنَّ إِبْرَاهِيمَ كَانَ أُمَّةً قَانِتاً للَّهِ حَنِيفاً وَلَمْ يَكُ مِنَ الْمُشْرِكِينَ‌ [1].

«ابراهيم (به تنهايى) امّتى بود مطيع فرمان خدا؛ خالى از هرگونه انحراف؛ و از مشركان نبود.»

و آن هنگام كه او فرمود:

وَاجْعَل لِي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ‌ [2].

«و براى من در ميان امّتهاى آينده، زبان صدق (و ذكر خيرى) قرار ده.»

خداوند سبحان او را اجابت فرمود.

آرى، امام حسين عليه السلام خود نيز، همچون حضرت ابراهيم عليه السلام تجسّم بخش ارزش بود. زيرا او در راه عدل، و حق، دين و آزادگى به‌