يارى خداوند از گذر يارى دينش امكانپذير است و نخستين امرى كه تجسّم بخش دين است همان رسول خدا، سيرتش، اهل‌بيت عليهم السلام، سيرت و مبانى ايشان مى‌باشد. پس ما بايد به دفاع از شخصيّتهاى مقدّس ايشان بپردازيم و آن با عمل صالح، برپايى بنيادهاى خيريه، نگاشتن كتابها و مانند آنها ممكن مى‌باشد.

دوست داشتن و عشق ورزيدن به اولياى خاندان پيامبر و حمايت و دفاع از ايشان؛ پس بايد اين عبارت را كه در زيارت معصومين مى‌خوانيم، سرلوحه خويش قرار دهيم:

«إِنِّي سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَكُمْ، وَحَرْبٌ لِمَنْ حارَبَكُمْ، وَوَلِيٌّ لِمَنْ والاكُمْ، وَعَدُوٌّ لِمَنْ عاداكُمْ» [1]

. «من صلح هستم با هركه با شما در صلح است و در جنگ و نبردم با هركه با شما در پيكار و نبرد است. و دوست مى‌دارم هركه شما را دوست دارد و دشمن مى‌دارم هركه شما را دشمن مى‌دارد.»