مسؤوليّت ما چيست؟

اينك ما در برابر اين نقشه اموى مستمرّ تا به امروز، و همچنين برنامه مكتبى هميشگى چه مسؤوليّتى داريم؟

اين مسؤوليّت در دفاع از ارزشهايى چون نماز، روزه، زكات، حجّ و دهها ارزش ديگر كه امام حسين عليه السلام به خاطر آنها به شهادت رسيد، تجسّم مى‌يابد. چرا كه اگر ما ابا عبداللَّه الحسين را از اين ارزشها جدا سازيم، به اين مى‌ماند كه ما پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله را آنگونه كه ما مى‌پسنديم، بپذيريم نه آنگونه كه خدا به پيامبرى برگزيده است. امّا، پيامبرى كه به نماز، روزه، حجّ و.. امر ننمايد، پيامبر نيست و خدا او را مبعوث نساخته است.

پس هنگاميكه ما زيارت وارث را مى‌خوانيم و مى‌گوييم:

«اشْهَدُ انَّكَ قَدْ اقَمْتَ الصَّلوةَ، وَاتَيْتَ الزَّكوةَ، وَامَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ» [1]

. «گواهى مى‌دهم كه تو به راستى نماز را برپا نمودى و زكات را ادا كردى و امر به معروف و نهى از منكر نمودى.»

اين سخن بدين معناست كه امام حسين عليه السلام اين ارزشها را تجسّم بخشيد و به خاطر آنها به شهادت رسيد.

اگر از من بخواهند كه هدف امام حسين عليه السلام را در يك كلمه خلاصه كنم، خواهم گفت:

همانا هدف او و هدف تمامى پيامبران و ائمّه اطهار عليهم السلام، قرآن‌