اين امام و چكيده نشانه‌هاى شخصيّت وى مى‌باشد.

بنابراين بدون شناخت كربلا نمى‌توان امام حسين عليه السلام را به درستى شناخت.

همانا كربلا حماسه اهل‌بيت نبوّت است، در ستيز با سركشان ونبرد با گمراهى... به راستى آن، جدا سازنده حق و باطل است...

كربلا سنجه‌اى است در تمييز ايمان از شرك و نفاق...

از اين رو سخن گفتن پيرامون امام حسين عليه السلام- از هر سمت و سو كه باشد- ناگزير بايد با كربلا پيوند داده شود. به همين خاطر كربلا صورتى است برجسته از زندگانى امام حسين عليه السلام و درى است گشاده، كه مردم از آن وارد فضا و حال امام حسين عليه السلام مى‌گردند.

در گذر تاريخ، انسانهاى فراوانى را مى‌يابيم كه بر آستانه راه امام حسين عليه السلام ايستاده‌اند و مى‌خواهند به گونه‌اى به او نزديك شوند تا از شراب معرفت او بنوشند، و دانش وى را فرا بگيرند، و اخلاق او را بياموزند و به دنبال نشانه‌هايش روانه گردند...

هيچ جاى شگفتى در آن وجود ندارد، زيرا امام حسين عليه السلام افسانه يا اسطوره‌اى تاريخى نمى‌باشد بلكه، او راه روشنى است كه رودى را در دل امّت جارى ساخته، كه هرگز و على‌رغم وجود سلطه طاغوتيان بر آن، مسدود نمى‌گردد.

تاكنون كه بيش از هزار و سيصد سال از شهادت او مى‌گذرد، هرگز پيروانش او را از ياد نبرده‌اند و هميشه فرياد مى‌زنند كه: به خدا، هرگز حسين را فراموش نخواهيم كرد!

پس، ياد او سخنى است كه هرگز از آن خسته نمى‌گرديم، و فضيلتهايش آموزه‌هايى هستند كه هميشه بدان نيازمنديم وسخنانش‌