خويش از قطره‌هاى خون امام حسين عليه السلام كه بر قطعه‌اى از سرزمين عراق در لحظه‌اى از تاريخ كشمكش ميان حق و باطل ريخته شد، رودى بزرگ و سرشار از احساسات پاك و حكمت روشن جارى ساخت تا بدين صورت، امام حسين عليه السلام همانگونه كه بر پايه عرش عظيم نگاشته شده است: «چراغ راه هدايت و كشتى نجات» گردد.

خداوند متعال با جارى شدن اين رود مبارك بر هر قطعه‌اى از زمين، ميوه‌ها و نهالهايى را، متناسب با آن سرزمين مى‌روياند.

بدين‌سان راه عاشورا در پايدارى جنوب لبنان تا پيروزى و انتفاضه فلسطين كه به يارى و اذن خداوند متعال پايان نخواهد يافت مگر آنكه به پيروزى آشكار دست يابد، تجلّى يافت.

همچنين اين مسير پاك در عراق، استقامت بزرگى را كه بر عليه ستمگرترين طاغوتيان زمان برپا گشته بود با جانفشانيها و فداكاريهاى گرانمايه در راه خدا، تغذيه نمود.

از طرفى همين روش، در سرزمينى همچون جمهورى اسلامى ايران به صورت نهضت تمدّنى در سازندگى و پيشرفت نمايان مى‌گردد.

چنانكه اين راه و روش به ملّتى ديگر چون ملّت ما در خليج، پويايى آشكارى را براى پايدارى در برابر تهاجم فرهنگى و استوارى بر ارزشهاى مكتبى مى‌بخشد.

زيرا رودى است با بركت كه نياز هر امّتى را براساس موقعيّت زمانى و مكانى او، برآورده مى‌سازد.

همچنان اين رود لبريز است و ملّت ما تشنه؛ هر آنچه آشاميديم هنوز ما را سيراب نكرده است. از اين رو ما بايد بسيار بنوشيم.