به اين موضوع اشاره فرموده: (بگو من انسانى هستم مانند شما).

و سرانجام اين عاطفه گم گشته را در شخصيّت دخترش زهرا عليها السلام باز يافت.

حضرت رسول اكرم صلى الله عليه و آله هرگاه از جنگى با كفّار باز مى‌گشت، و يا از دعوت مشركان در به دور ريختن بتهايشان دست مى‌كشيد، با شتاب به سوى دخترش زهرا عليها السلام- هم او كه برگرد پيامبر مى‌چرخيد تا قلب حضرتش را با مهربانى زايدالوصف خود در برگرفته، بر زخمهايش مرهم نهد و دردهايش را تسكين دهد و اين كاملًا همان طورى بود كه مادر بزرگوارش، خديجه (رضوان اللَّه تعالى عليها) انجام مى‌داد- روان مى‌شد. هميشه مى‌فرمود: «همانا فاطمه مادر پدرش است.» [1] «به درستى كه خداوند با خشم فاطمه غضبناك وبا رضايتش خشنود مى‌گردد.» [2]

در زمان محاصره‌اى كه مشركان براى بنى هاشم در شعب ابى‌طالب به وجود آورده بودند و در آن برهه زمانى سرنوشت ساز در بقاى شريعت اسلامى، حضرت زهرا عليها السلام با اينكه سن چندانى نداشته و مادرش را از دست داده بود هيچگاه ترسى به دل راه نداد.

در ضمن، صبرى كه به وسيله توكّل بر پروردگار و اطمينان به او در وجود اين بانوى بزرگوار به وجود آمده بود پايدارى، مقاومت و ايستادگى را به ايشان آموخت.

[1] - «فاطمة الزهراء بهجة قلب المصطفى»، ج 3، ص 357.

[2] - همان، ج 2، ص 46.