اينگونه بود كه رحمت الهى در شخصيّت حضرت زهرا عليها السلام، پدر، همسر و فرزندانش عليهم السلام نمود پيدا كرد. ولى افسوس كه مسلمانان حقّ اين رحمت را به جانياوردند، تا جائيكه برخى از دانشمندان، نويسندگان، سخنرانان و.. ادّعا مى‌كنند مصيبتهايى كه بر اهل‌بيت عليهم السلام وارد شده و آنچه كه در كتب تاريخ، كلام خطباء و نوشته نويسندگان آمده، تمامى مبالغه‌اى بيش نيست. براى بيان اين سخنان كلام يكى از آنها براى ما كافى است، وى مى‌گويد:

آيا معقول است كسى بر در خانه فاطمه زهرا عليها السلام هيزم جمع كند وآن را آتش بزند؟ آيا عقلانى است در خانه زهرا عليها السلام را با خشونت بازكنند و او را پشت در مورد فشار قرار دهند؟ آيا از روى خرد است كه با اين كار آن‌حضرت جنين خود را سقط كند؟

آيا معقول است كه شخصى در برابر چشمان ديگر مسلمانان جرأت كنند آن‌حضرت را كتك بزند؟

چگونه بايد آن را باور نكنيم، در حالى كه اكنون با چشمان خود شاهد ويرانى مقابر اين بزرگواران در مدينه منوّره توسط دشمنان دين هستيم، تا آنجا كه به مردم اجازه زيارت قبر شريف حضرت رسول صلى الله عليه و آله را نمى‌دهند و از نزديك شدن آنها به مقابر ائمّه در قبرستان بقيع جلوگيرى مى‌كنند؟ با قاطعيّت مى‌گويم:

آنچه كه تاريخ نگاران از مظلوميّت اهل‌بيت عليهم السلام و شكنجه‌هاى وارد شده بر آنها، براى ما نقل كرده‌اند مقدار اندكى است، و بخش اعظمى از آن وقايع را از ترس قدرتهاى حاكم، و طمع به دنيا و لذّتهاى مربوط به آن پنهان داشته‌اند.