وَجَدَ عِندَهَا رِزْقاً قَالَ يَا مَرْيَمُ أَنَّى‌ لَكِ هذَا قَالَتْ هُوَ مِنْ عِندِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَن يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ) [1].

«به‌حقيقت خدا برگزيد آدم عليه السلام و نوح عليه السلام و خانواده ابراهيم و خاندان عمران را بر جهانيان* فرزندانى هستند برخى از نسل برخى ديگر و خدا به اقوال و احوال همه شنوا و داناست* ياد كن آنگاه كه زن عمران گفت:

پروردگارا! من نذر كردم فرزندى كه در رحم دارم در راه تو آزاد گردانم اينعهد من بپذير كه تو دعاى بندگان بشنوى و اجابت كنى به اسرار و احوال همه آگاهى* چون فرزند بزاد از روى حسرت گفت: پرودگارا! فرزندى كه به دنيا آورده‌ام دختر است و خدا بر آنچه زائيده شده داناتر است. و عرض كرد: پروردگار! پسر و دختر يكسان نخواهند بود و من او را مريم نام نهادم و او فرزندانش را از شرّ شيطان رجيم در پناه تو آوردم* پس خداوند او را به نيكوئى پذيرفت و او را به تربيتى شايسته پرورش داد و زكريا را براى كفالت و نگهبانى او بر گماشت. هر وقت زكريّا به‌صومعه عبادت مريم مى‌آمد رزق شگفت‌آورى مى‌يافت. مى‌گفت: اى مريم! اين روزى از كجا براى تو مى‌رسد. پاسخ مى داد كه: از جانب خداست همانا خدا بى‌سبب به هركس كه بخواهد بى حساب مى‌دهد.»

در آن روز كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله، على و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام را پيرامون خود جمع كرده بود، شادى و سرور وجود ايشان را پر كرده و لبخند خشنودى و شادمانى بر صورت مباركش، نمايان گشته بود و تك تك اعضاى خانواده شريف نبوّت را نظاره مى‌كرد، امّ ايمن مى‌گويد:... پيامبر صلى الله عليه و آله سپس به على و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام‌

[1] - سوره آل عمران، آيات 33- 37.