پنجاه و يك ركعت مى‌باشد از نشانه‌هاى انسان مؤمن و بركتى براى حيات وى است. انسان به وسيله آن به درجات متعالى و قرب الهى نايل مى‌شود. چه‌بساافرادى درباره امكان اداى نافله شب قبل از خواب دلايلى بياورند كه از نقطه نظرايشان عقلانى مى‌نمايد، به اين شرح كه زمان نماز شب پس از نماز عشا تا هنگام صبح است- و در حقيقت چنين است- ممكن است كسى به‌عللى نتواند براى اداى نماز شب از خواب برخيزد، ولى بهتر است نافله شب پس از نيمه شب و چه بهتر كه در ثلث پايانى شب به جاآورده شود، اداء نافله شب ممكن است براى بعضى سخت باشد ويااينكه شيطان‌از اداء آن جلوگيرى كند، امّا اراده نشأت گرفته از ايمان استوار مى‌تواند مؤمن را از اين مشكلات برهاند. رسيدن به اين توانايى تنها با تمرين امكان‌پذير است. به‌عنوان نمونه اگر انسان چند شب پى‌درپى، دو ركعت نماز بخواند و ثواب آن را به حضرت زهرا عليها السلام هديه كند. سپس دو ركعت را به چهار، شش، هشت، ده ركعت و در پايان به يازده ركعت برساند، باگذشت زمان، در ثلث پايانى شب به‌صورت ناخودآگاه از خواب برمى‌خيزد، همچون كسى مى‌شود كه قدرتى او را از خواب بيدار مى‌كند و به درجه‌اى مى‌رسد كه خداوند فرشته‌اى مخصوص را بر مى‌گزيند تا براى نماز از خواب بيدارش كند، اين است ويژگى اخلاقى فرد ايمان آورنده به خداوند متعال و شيوه عملى دوستدار حضرت زهرا عليها السلام.

اگر ما براى برپايى نماز دعوت مى‌كنيم، مى‌دانيم يقيناً كسى را دعوت مى‌كنيم كه از نمازگزاران است، لكن در مرحله نخست بايد