به مردان و زنانى بود تا اين كه هسته مركزى اسلام در آنها بسط و گسترش يابد، از بين مردان و زنان آن دوره مى‌توان به حضرت على عليه السلام و حضرت زهرا عليها السلام اشاره كرد.

احتمال تجلّى رسالت در يك مرد بسيار زياد است زيرا مرد به علّت رشد و شكوفايى جسمى و روانى كه دارد مى‌تواند به درجه فوق‌الذكر دست يابد، امّا صحبت از بروز اين تجلّى در يك زن و رسيدن آن زن به بالاترين درجات ايمانى امرى است كه تنها معجزه‌اى بسيار شگفت قادر به تحقّق آن است.

معجزه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله، راهنماى انسانها به‌سوى اسلام و هدايتگر آنها به‌سمت واقعيتها و علوم نهفته در قرآن است، همانا حضرت زهرا عليها السلام برترين گواه و مهمترين دليل براى ايجاد آن حقايق است آنچه كه در حديث قدسى نقل شده از پيامبر اكرم توسط جابر بن عبداللَّه انصارى استنباط مى‌شود نيز مؤيدى است بر اين مضمون، در اين حديث آمده است: «اى احمد! اگر تو نبودى افلاك آفرينش را به‌وجود نمى‌آوردم، اگر على نبود تو را نمى‌آفريدم، و اگر فاطمه نبود شما دو نفر را خلق نمى‌كردم.» [1]

فاطمه بانويى است- البتّه با سرشت و روحيه‌اى كه يك زن داراست و غالباً در برابر مرد وجودى ضعيف دارد- كه با كمبودهاى وجودى خود به‌عنوان يك زن مبارزه مى‌كند، با وابستگى‌هايى كه به‌زمين دلبندش بايد داشته باشد وداع مى‌كند، شب را تا طلوع آفتاب‌

[1] - «كشف الآلي وملتقى البحرين»، ص 14.