وَأَشْهَدُ أَنْ لَاإِلهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَاشَرِيكَ لَهُ، كَلِمَةٌ جَعَلَ الْإِخْلَاصَ تَأْوِيلَها، وَضَمَّنَ الْقُلُوبَ مَوْصُولَها، وَأَنارَ فِى التَّفَكُّرِ مَعْقُولَها.

الْمُمْتَنِعُ عَنِ‌الْأَبْصارِ رُؤْيَتُهُ، وَمِنَ الْأَلْسُنِ صِفَتُهُ، وَمِنَ الْأَوْهامِ كَيْفِيَّتُهُ.

ابْتَدَعَ‌الْأَشْياءَ لَامِنْ شَيْ‌ءٍ كانَ قَبْلَها، وَأَنْشَأَها بِلَا احْتِذاءِ أَمْثِلَةٍ امْتَثَلَها.

كَوَّنَها بِقُدْرَتِهِ، وَذَرَأَها بِمَشِيَّتِهِ، مِنْ غَيْرِ حاجَةٍ مِنْهُ إِلى‌ تَكْوِينِها، وَلَا فائِدَةٍ لَهُ فِي تَصْوِيرِها، إِلَّا تَثْبِيتاً لِحِكْمَتِهِ، وَتَنْبِيهاً عَلى‌ طاعَتِهِ، وَإِظْهاراً لِقُدْرَتِهِ، وَتَعَبُّداً لِبَرِيَّتِهِ، وَإِعْزازاً لِدَعْوَتِهِ، ثُمَّ جَعَلَ الثَّوابَ عَلى‌ طاعَتِهِ، وَوَضَعَ الْعِقابَ عَلى‌ مَعْصِيَتِهِ، ذِيادَةً لِعِبادِهِ عَنْ نِقْمَتِهِ، وَحِياشَةً مِنْهُ إِلى‌ جَنَّتِهِ.

خدا را بر نعمتهايش سپاس مى‌گويم، وبر توفيقاتش شكر مى‌كنم، و بر مواهبى كه ارزانى داشته، ثنا مى‌خوانم. بر نعمتهاى گسترده‌اى كه از آغاز به ما داده. و بر مواهب بى‌حسابى كه به ما احسان فرموده.

وبر عطاياى پى‌درپى كه همواره مارا مشمول آن ساخته.

نعمتهايى كه از شماره واحصاء بيرون است. و بخاطر گستردگى در بستر زمان هرگز قابل جبران نيست. وانتهاى آن از ادراك انسانها خارج است. بندگان را براى افزايش و استمرار اين مواهب به شكر خويش فراخوانده. وخلائق را براى تكميل آن به ستايش خود دعوت نموده.

و آنان را براى بدست آوردن همانند آنها تشويق فرموده.

ومن شهادت مى‌دهم كه معبودى جز خداوند يكتا نيست. بى‌مثال است، و شريك و مانند ندارد. اين سخنى است كه روح آن اخلاص است، و قلوب مشتاقان با آن گره خورده، و آثار آن را در افكار پر تو افكن شده. خدايى كه رؤيتش با چشمها غير ممكن است، و بيان اوصافش با اين زبان محال، و درك ذات مقدّسش براى عقل‌