پيام انسانيت‌

چرا على عليه السلام را مورد تكريم واحترام قرار داده ودوستدار او باشيم؟

وچرا عشق او را در دل نسل به نسل فرزندانمان منتقل مى‌نمائيم؟

وچرا شب ضربت خوردن وشهادت امام على عليه السلام را بعنوان دو مناسبت دردناك واندوهگين گرامى مى‌داريم وبا امام خود عهد وپيمان مى‌بنديم؟

پاسخ تمامى اين پرسشها مى‌تواند يك حقيقت مهم باشد وآن اينكه انسان نمى‌تواند بدون رهبرى كه او را مقتدا و امام خود قرار مى‌دهد واز نور هدايت او الهام واستفاده مى‌كند، زندگى كند.

اگر انسان بر اساس عدم شناخت نتواند امام خود را كه از او پيروى كند شناسايى واز او تأسى نمايد، مجبور مى‌گردد كه از رهبرى گمراه وسرگردان تبعيت كند.