ونمى‌خواهد در منجلآب زندگى كند، ولى شيطان در نفس او وسوسه كرده واطمينان واعتماد او را سلب نموده ودچار اوهام وتخيّل مى‌نمايد تا از خواستهاى اصيل وآرزوهاى معنوى او را بازدارد.

مى‌توان بر عدم اعتماد به نفس غلبه كرد، وحالت شك را كنار گذاشته وراه عروج را در پيش گرفت وبا استفاده از ارزشها وبا اتخاذ تصميم از دو شيوه ذيل، راه كمال را طى نمود:

1- توكل بر خدا (وَمَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ).

2- بهره‌گيرى از فضائل وصفات شخصيتهاى والا مقام مانند امام على عليه السلام. امّتى كه اين امام را بشناسد وشخصيت عظيم او را در زندگى خود الگو قرار دهد وامّتى كه على وائمه اطهار را در جامعه ودر ميان فرزندان خود زنده بدارد خاطرات، انديشه‌ها وويژگيهاى آنان را در زندگى خود الگو قرار دهد، اين امت مرگ نمى‌شناسد، بلكه همواره نور آفتاب اين جامعه همانند ستاره تابناك امير المؤمنين در حال درخشش است.

هر آينه ائمه، صالحان ورهبران خود را فراموش ويا ناديده انگاريم، خاطرات وانديشه‌هاى آنان را زنده نكنيم، الگوهاى زنده در وجود ما از بين مى‌رود، لذا مى‌بينم كه پيامبر صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد:

«حُبّ علي جنّه»

«عشق على سپر است.»

چرا دوستدار على عليه السلام هستيم؟

دوستدار او هستيم چون مى‌خواهيم به‌او اقتدا كنيم‌وخاطرات اورا زنده نگهداريم ودر رفتار وگفتار خويش خصلتى از خصال او را احياء