على عليه السلام باشيم واو را بعنوان ولى، رهبر وامام خود بدانيم بايد سيره عملى و نظرى او را مورد ملاك خود قرار دهيم.

2- پايان راه طولانى‌

فاصله ميان ما وامام بسيار زياد است، زيرا آن حضرت در عبادتهاى شبانه روزى خود از ترس پروردگار عالم، از هوش مى‌رفت آن حضرت هر شب، مسجد كوفه را با هزار ركعت مُزّين مى‌كرد.

به هر حال بايد در اين چند سال عُمر كوتاه خويش فاصله خود را با آن مقام شامخ نزديك كنيم.

شايد على عليه السلام پس از مرگ مؤنس ما شود زمانيكه نه ثروت ونه فرزند مى‌تواند شفاعت كننده ما باشند، مگر اينكه با دلى پالايش شده وخالص به پيشگاه خداوند رهسپار شويم.

3- على راه ورسم زندگى‌

على بن ابى طالب راه ورسم زندگى است، ورسول اللَّه زمانيكه با اين كيفيت از او سخن به ميان مى‌آورد، يعنى در واقع از ما مى‌خواهد تا پيرو راه ورسم على عليه السلام ورهرو اصحاب او باشيم زيرا مؤمنين يك جماعت متشكل، هم آرمان وهمسو وپشتيبان يكديگر هستند واز آغاز تاريخ زندگى تا روز قيامت چنين خواهد بود.

بنابر اين شخصيت امام على عليه السلام در دورانهاى متوالى در وجود ساير ائمه عليهم السلام تجلى مى‌يابد مثلًا: در شخصيتى چون امام حسن،