نخواهد گذارد به بركت وجود او است كه بلا از مردم زمين دور مى‌شود و باران فرو مى‌بارد و بركات زمين برون مى‌آيند».

گفتم: فرزند رسول خدا! پس از تو امام و خليفه كيست؟

پس شتابان وارد اتاق شد. سپس بيرون آمد و بچّه‌اى روى دوش گرفته بود صورتش گويى ماه شب چهارده بود و سه سال از عمرش مى‌گذشت.

سپس امام فرمود:

«احمد! اگر كرامت تو بر خداى عزّ و جل و بر حجّتهايش نمى‌بود، اين كودكم را به تو نشان نمى‌دادم. او همنام و هم كنيه رسول خدا و كسى است كه زمين را از عدل و داد پر مى‌كند پس از آنكه ستم و بيداد پر شده باشد.

احمد! حكايت او در اين امّت همچون حكايت خضر و همانند داستان ذو القرنين است. به خدا سوگند چنان غيبت درازى كند كه هيچ كس از هلاكت در آن رهايى نيابد مگر آنكه خداوند او را بر اعتقاد به امامتش استوار كرده و در طول اين مدّت با دعا براى تعجيل فرجش همراهى نموده باشد». [1]

ب- مرجعيّت خردمندانه دينى‌

براى اين امامت كه امتداد رسالت الهى است بايد كيان و موجوديت اجتماعى در جهان وجود داشته باشد. اين كيان شيعيان مخلص وفداكارند.

از طرفى اينان نيز بايد از نظامى اجتماعى و استوارى بر خوردار شوند تا