محمّد مى‌خواندند. اين محمّد مردى بزرگ و والامقام بود چنانكه چشمان شيعيان بدو به عنوان جانشين پدرش دوخته شده بود. زيرا وى بزرگ‌ترين فرزند امام هادى بود امّا حضرت هادى به ياران وخواص اشاره مى‌كرد كه امام بعد از وى امام حسن خواهد بود. و محمّد (برادر امام حسن) نيز عملًا در سن جوانى از دنيا رفت و اينك مزار او در جايى ميان بغداد و سامراء واقع است و زوار به گرد حرمش جمع مى‌آيند و خدا را مى‌خوانند و خدا هم براى بزرگداشت محمّد و پدران پاكش، دعاى آنها را مستجاب مى‌گرداند.

با وفات «سيد محمّد» (نامى كه وى بدان در ميان مردم شناخته شده است) همه دانستند كه يازدهمين امام، ابو محمّد حسن خواهد بود. براى توضيح بيشتر امام هادى عليه السلام در كنار جنازه فرزندش محمّد، خطاب به امام حسن عسكرى فرمود: «فرزندم براى خدا سپاسى تازه به جاى آر كه درباره تو فرمانى تازه پديد آورد». [1]

شايد، آنچه كه خداوند براى او پديد آورد نعمت اتفاق و عدم بروز اختلاف پيرامون امامت او پس از پدرش بوده باشد. زيرا پس از وفات محمّد، آن حضرت بزرگ‌ترين فرزند پدرش محسوب مى‌شد... اگر چه امامت موهبت الهى است كه اصلًا با ملاكهايى همچون سن ونظاير آن پيوستگى ندارد. دليل ما بر اين نكته آن است كه امام هادى عليه السلام پيش از وفات پسرش محمّد (معروف به سيد محمّد) به امامت حسن اشاره‌