«توسد الصبر، واعتنق الفقر، وارفض الشهوات، وخالف الهوى، واعلم أنّك لن تخلو من عين اللَّه فانظر كيف تكون».

«بر صبر تكيه كن و فقر را در آغوش گير و شهوتها را دور كن و با هواى نفس به ستيز برخيز و بدان كه در برابر ديده خداوندى و بنگر كه چگونه‌اى؟» [1]

ه- منم محمّد...

روايت شده است كه امام جواد را پس از شهادت پدر بزرگوارش به مسجد رسول خدا صلى الله عليه و آله آوردند. او كه در آن هنگام هنوز در سنين طفوليّت به سر مى‌برد، به سوى منبر رو كرد و يك پله از آن بالا رفت و آنگاه به سخن در آمد و گفت: «منم محمّد پسر رضا! منم جواد! منم دانا به نسبهاى مردم در صلبها! من به ضماير و ظواهر شما و آنچه به سوى آن روانه ايد آگاهم! علمى كه پيش از آنكه خداوند مخلوقات را بيافريند به ما ارزانى داشته و تا پس از فناى آسمانها و زمينها نيز باقى است. اگر غلبه اهل باطل و حكومت گمراهان و هجوم اهل شك نبود، هر آينه سخنى مى‌گفتم كه پيشينيان و آيندگان از آن به شگفت مى‌آمدند»! آنگاه دست شريف خويش را بر دهانش گذارد و گفت: «اى محمّد خاموش شو همچنان كه پدرانت پيش از اين خاموشى گزيدند».