ستمگر شده‌ام». و خواست از مقام خود استعفا دهد. حال آنكه اگر كسى مى‌توانست در آن روزگار به چنين مقامى برسد، در حقيقت بر تمام امور بزرگترين حكومت جهان تسلط مى‌يافت.

با اين وجود امام كاظم از وى خواست كه در مقام خود همچنان باقى بماند و وظايف خويش را پيگيرى كند. على بن يقطين در قصر هارون به وظيفه خود مشغول مى‌شود. امّا دو باره از امام عليه السلام تقاضا مى‌كند كه به او اجازه كناره‌گيرى از امور حكومتى را بدهد. باز هم آن‌حضرت چنين اجازه‌اى به او نمى‌دهد. كارهايى كه على بن يقطين در ارتباط با جنبش انجام داد بسيار بزرگ بود تا آنجا كه امام موسى كاظم در روز (عيد قربان) هنگامى كه داوود رقى بر آن‌حضرت وارد شد، در باره على بن يقطين فرمود:

«در حالى كه در عرفات بودم هيچ كس جز على بن يقطين در قلب من خطور نكرد. او همواره با من بود و از من جدا نشد تا آنكه به مشعر رفتم.» [1]

دوره خلافت معتصم‌

امام جواد همچنين با خليفه ديگرى كه تأثير مستقيمى در زوال حكومت عبّاسى داشت، معاصر بود. اين خليفه معتصم باللَّه نام داشت.

معتصم فرزند كنيزى ترك بود. و همين امر موجب شد كه وى به‌