در مدينه‌

امام جواد عليه السلام پس از آغاز دوران امامت خود حدود 8 سال در مدينه اقامت كرد. در طول اين مدّت مورد احترام خاصّ و عام و پناهگاه غريبه‌ها ونزديكان بود. مردم مسائل مشكل و دشوار خود را از آن‌حضرت مى‌پرسيدند و او در كوتاه‌ترين زمان، مسائل ومشكلات كلات را حل مى‌كرد.

يكى از راويان نقل مى‌كند: زمانى كه امام رضا از دنيا رفت، به حج رفتيم و بر امام جواد وارد شديم. شيعيان از هر شهر و ديارى آمده بودند تا امام را ببينند. در اين هنگام، عبداللَّه بن موسى كه پير مردى دانا و فاضل بود، در حالى كه جامه‌اى خشن در برداشت و نشان سجده روى پيشانى‌اش نقش بسته بود داخل شد و نشست.

ابو جعفر عليه السلام از اتاق بيرون رفت. آن‌حضرت جامه و ردايى از كتان در بر و نعلينى سپيد بافته شده از برگ درخت خرما در پا داشت. عبداللَّه، عموى امام از جاى برخاست و به پيشواز آن‌حضرت رفت، پيشانى‌اش را بوسيد. شيعيان نيز از جاى خود برخاستند. امام جواد بر كرسى نشست و مردم كه از خردسالى آن‌حضرت به شگفت افتاده بودند، به يكديگر مى‌نگريستند.

مردى از حاضران جلو آمد و از عموى آن‌حضرت پرسيد: خداوند حال تو را اصلاح كند! چه مى‌گويى در باره مردى كه با چهارپايى مباشرت‌