كه روزى با ابرها سخن مى‌گفت و به وسعت امپراتورى خويش مى‌نازيد ومى‌گفت: چه شرق چه غرب، هر كجا كه ببارى خراج تو را براى من مى‌آورند! وارد مى‌شود. هارون از آن‌حضرت مى‌پرسد: اين دنيا چيست؟

امام موسى بن جعفر عليهما السلام به‌او پاسخ مى‌دهد: اين سراى فاسقان است واين آيه را تلاوت فرمودند: (سَأَصْرِفُ عَنْ آيَاتِي الَّذِينَ يَتَكَبَّرُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَإِن يَرَوْا كُلَّ آيَةٍ لَايُؤْمِنُوا بِهَا وَإِن يَرَوْا سَبِيلَ الرُّشْدِ لَا يَتَّخِذُوهُ سَبِيلًا وَإِن يَرَوْا سَبِيلَ الْغَيِّ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلًا) [1]

«بزودى آن كسان را كه در روى زمين به نا حق تكبر كردند از آيات خويش بگردانم و اگر ايشان هر آيه‌اى را ببينند بدان ايمان نياورند و اگر راه راست ببينند آن را راه «خود» نگيرند و اگر راه گمراهى را ببينند، آن را راه «خود» مى‌گيرند..»

هارون پرسيد: دنيا خانه كيست؟ امام فرمود:

دنيا براى شيعيان ما يك فتره (برهه) و براى ديگران فتنه است.

هارون پرسيد: چرا صاحب اين سرا (خدا) آنرا پس نمى‌گيرد؟

امام فرمود: خداوند اين دنيا را آباد به بشر تحويل داد بنابراين آنرا جز به حالت آباد پس نمى‌گيرد.

هارون پرسيد: شيعيان تو كجايند؟ حضرت اين آيه را تلاوت فرمود:

(لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ مُنفَكِّينَ حَتَّى‌ تَأْتِيَهُمُ‌