روايت زير آمده است، به شكست انجاميد:

محمّد بن اسماعيل از محمّد بن فضل روايت كرده است كه گفت: در باره مسح پاها در وضو ميان اصحاب ما اختلاف پديدار شد كه آيا مسح پاها از انگشتان تا كعبين است يا بر عكس؟

على بن يقطين نامه‌اى را به امام موسى كاظم عليه السلام نوشت و در آن از اختلاف اصحاب در باره مسح پاها جويا شد و عرض كرد: چنانچه صلاح مى‌دانيد، نظر خود را در اين باره به من بنويسيد تا ان شاء اللَّه بر آن عمل كنم. امام در پاسخ به او نوشت: آنچه كه در باره اختلاف اصحاب در خصوص وضو گفته بودى، دانستم. وضو اين گونه است تو را بدان امر مى‌كنم. سه بار آب در دهان و سه بار آب در بينى مى‌گردانى. صورتت را سه بار مى‌شويى و محاسنت را به هنگام وضو با دست از هم باز مى‌كنى.

تمام سرت وظاهر گوشها و درون‌آنها را نيز دست مى‌مالى وسه‌بار پاهايت را تا كعبين مى‌شويى و نبايد با اين حكم مخالفت كنى. چون نامه آن‌حضرت به دست على بن يقطين رسيد، از آنچه در آن آمده بود شگفت زده شد، زيرا تمام شيعيان بر خلاف اين نظر اجماع داشتند، امّا على بن يقطين گفت: سرورم بدانچه فرموده داناتر است و من فرمان او را به جاى مى‌آورم. از آن پس او وضو را همان گونه مى‌گرفت كه امام به او دستور داده بود و به خاطر فرمانبردارى از امام مورد مخالفت بسيارى از شيعيان قرار گرفت. از طرفى سخن چينان نزد هارون رفتند و به وى گفتند: على بن يقطين را فضى و با تو مخالف است.

هارون به يكى از نزديكانش گفت: پيش من در باره على بن يقطين‌