«كشّى» در رجال خود گويد: محمّد بن ابو عمير در روزگار حكومت هارون 120 ضربه چوب خورد و سندى بن شاهك او را مورد ضرب قرار داد. علّت اين امر پيروى او از تشيّع بوده است. او به زندان افتاد و آزاد نشد تا آنكه 21 هزار درهم از مال خود پرداخت.

همچنين روايت شده است كه مأمون او را زندانى كرد تا آنكه قضاوت يكى از شهرها را بر عهده او نهاد.

شيخ مفيد در كتاب «اختصاص» در اين باره نوشته است: او 17 سال دربند بود و در طول اين مدّت دخترش كتابهاى او را دفن كرد. 4 سال سپرى شد و تمام كتابها از بين رفتند. همچنين گفته‌اند: دختر محمّد بن ابوعمير كتابهاى پدرش را در اتاقى گذارد و باران آنها را از بين برد. از اين رو محمّد، احاديث را از حافظه خويش و نيز از روى آنچه قبلًا براى مردم نقل كرده و در دست آنان موجود بود، نقل مى‌كرد. وى روزگار امام كاظم عليه السلام را درك كرد، امّا از آن‌حضرت نقل حديث نكرده است.

همچنين روزگار امام رضا و امام جواد را درك كرده و از آنها حديث نقل كرده است. سر انجام وى در سال 217 ه. ق از دنيا رفت. [1]

نفوذ در دستگاه حكومت‌

شايد يكى از روشن‌ترين دلايل قدرت جنبش مكتبى در روزگار امام كاظم عليه السلام گسترش نفوذ عناصر اين جنبش در دستگاه حكومت و برخى از