ونيز آن‌حضرت فرمود:

«سخن پاك را از هر كس كه مى‌گويد، فراگيريد اگر چه خود بدان عمل نمى‌كند، زيرا خداوند مى‌فرمايد:

(الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ) [1]

«بندگانى كه سخنان را مى‌شنوند و از بهترين آن پيروى مى‌كنند. آنانند كسانى كه خدا هدايتشان كرده است.»

واى بر تو اى فريب خورده چرا نمى‌ستايى كسى را كه بدو چيزى فانى مى‌دهى و او به تو چيزى باقى مى‌بخشد. يك درهم فانى را به ده درهم ده تا هفتصد درهم باقى بگيرد يعنى چندين برابر.

واى بر تو براستى تو يكى از دزدان گناهان هستى هر آنگاه كه بر تو شهوتى يا ارتكاب گناهى رخ دهد و تو شتابان به سوى آن روى و به جهل خويش در انجام آن بكوشى گويى كه در برابر چشم خدا نيستى و يا خداوند در كمين تو ننشسته است.

اى جوينده بهشت! چقدر خواب تو دراز و مركبت كند و همتت سُست است. پس واى خدايا از اين طالب و مطلوب! واى گريزنده از دوزخ! چه شتابان به سوى آتش روانه‌اى و چه زود خود را در آن فرو مى‌افكنى»!! [2]