آزادى و دو برابر مبلغى كه پيش از اين به تو مى‌دادم، به تو خواهم داد». [1]

سخنور بديهه سرا

در كتابهاى تاريخى گنجينه‌اى از سخنان فصيح و گهربار حسين بن على عليه السلام گرد آورى شده است. امّا در اينجا تنها به ذكر اندكى از آن همه بسنده مى‌كنم:

1- عثمان، اقدام به تبعيد «ابوذر» صحابى بزرگوار پيامبر صلى الله عليه و آله كرد.

امام على و فرزندانش براى بدرقه ابوذر حاضر شدند. امام حسين با توجّه بدين مناسبت، خطاب به ابوذر فرمود.

«اى عمو! خداوند هر گاه كه بخواهد به دگرگون ساختن اوضاعى كه مى‌بينى تواناست. اين قوم دنياى خود را از تو دريغ داشتند و تو دين خود را از آنان دريغ داشتى. حال آن كه توبه آنچه آنان تو را از آن باز داشته‌اند، بى نيازى و آنان بدانچه كه تو از ايشان دريغ داشته‌اى، بسيار نيازمندند.

پس از خداى صبر وپيروزى خواه وبراى دورى از حرص و بى‌صبرى از او يارى بجوى كه شكيبايى جزئى از دين و كرم است، و حرص روزى نمى‌آورد و بى‌صبرى اجل را به تأخير نمى‌اندازد». [2]

2- اعرابى نزد امام حسين عليه السلام آمد و گفت: من از «هرقل» و «جعلل» و «اينم» و «مهمهم» خدمت تو آمده‌ام.