[مقدّمه ناشر]

پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد: «فاطمه مايه شادى قلب من است، دو فرزندش ميوه دل من هستند، و شوهرش نور ديده من است». [1]

از عايشه نقل شده است كه گفت: «در غياب پيامبر هيچ كس را چون فاطمه صريح در سخن گفتن نديدم.» [2]

بى شك نام فاطمه زهرا عليها السلام در ميان شير زنانى كه در برابر ستم و تجاوز به مبارزه برخواستند و به ديگر زنان درس جهاد آموختند، جايگاه ويژه‌اى دارد.

سوال مهمى كه به ذهن مى‌رسد اين است كه: چرا فاطمه عليها السلام به مقام رفيع نايل آمد و امر ولايت بر عهده او و فرزندان او كه ائمه اطهار عليهم السلام مى‌باشند قرار گرفت؟

فقيه فرزانه حضرت آيت اللَّه العظمى مدرسى (حفظه اللَّه) در كتاب حاضر