جناح مخالفان مكتبى كه خواستار به قدرت رسيدن على عليه السلام بودند شدّت يافت. چراكه على برتر از ديگران بود و از طرفى پيامبر كه از روى هوس سخن نمى‌گفت به خلافت على عليه السلام فرمان داده و با گرفتن عهد و پيمان آن را تثبيت كرده بود.

دختر رسول خدا، فاطمه زهرا عليها السلام يكى از سرسخت‌ترين و نيرومندترين مدافعان امام بود. اگرچه آن‌حضرت پس از پدرش مدّت چندانى نزيست و نخستين كسى بود كه به پدر بزرگوارش محلق شد، امّا مخالفتهاى دليرانه او راه مبارزه را در برابر ياران امام گشود و روش مبارزه را به آنها آموخت و عزم آنان را استوار كرد. بويژه پس از شهادت و وصيتى كه كرد مبنى بر آنكه قبر او را پنهان دارند و اجازه ندهند كسانى كه در حق وى ستم روا داشته بودند، براى تشييع جنازه‌اش حضور بيابند.

در واقع شهادت حضرت فاطمه آن هم به آن طرز فجيع و دردآور، اندوه مسلمانان را از فقدان پيامبر تازه كرد و در دلهاى آنان طوفانى از عواطف و احساسات راستين پديد آورد كه گذشت زمان اين احساسات را به نيرويى شكست‌ناپذير تبديل كرد.

سخنان نورانى حضرت فاطمه عليها السلام رودهاى خروشانى از حماسه و مقاومت در دلهاى مردم ايجاد كرد. آن‌حضرت به زنان انصار كه براى عيادت او به خانه‌اش آمده بودند و از وى پرسيدند: اى دختر رسول خدا! چگونه‌اى؟ فرمود: «اينان خلافت را از پايه‌هاى رسالت و قواعد نبوّت و مهبط روح الامين دور كردند و با آن امور دنيايى و آخرتى خويش را درمان نمودند. به هوش باشيد كه اين خسارتى آشكار است».