هم در برمى‌داشت.

فضايل امام .. و دشمنى معاويه‌

معاويه نيز به سهم خود به فضايل على عليه السلام اذعان مى‌كرد و مى‌دانست برترين كس بعد از رسول خدا صلى الله عليه و آله امام على بن ابى‌طالب است. امّا او به پيراهن عثمان چنگ انداخته بود و خود را سزاوارترين مردم نسبت به او مى‌دانست. با آنكه دليل معاويه سُست و بى پايه به نظر مى‌رسيد امّا زيركى و نيرنگ بازى و اسباب و عوامل زورى كه او در اختيار داشت وى را از آوردن دلايل صحيح و قوى بى نياز مى‌كرد. همين امر مى تواند از ماهيّت مبارزه ميان او و امام پرده بردارد.

تاريخ پرونده قطورى از اعترافات معاويه نسبت به فضايل على عليه السلام تشكيل داده است و ما بويژه مى توانيم اين اعترافات را در نامه‌هاى خاصّى كه ميان او و اصحاب بزرگ امام رد و بدل شده، بيابيم. امّا رساترين اين نامه‌ها، نامه‌اى است كه معاويه خطاب به محمّد بن ابى‌بكر، يكى از سرسخت‌ترين مدافعان خط امام، نوشته است. [1] اين نامه چنين است:

«از معاوية بن ابى سفيان به محمّد بن ابى‌بكر، درود بر اهل طاعت خدا.

امّا بعد، نامه‌ات به من رسيد. در آن نامه ضعف راى تو مشهود است و نسبت به پدرت سخنان ناروا گفته بودى. در آن از حق پسر ابوطالب ياد