اميد و آرزويى كه در حركت تكاملى انسان به مثابه نيروى محركه او محسوب مى‌شود.

اين اميد الهى است كه با شاخصه «سعى و تلاش» با آرزو و اميد تفاوت مى‌يابد. زيرا سعى براى متحقّق ساختن اين اميد الهى شرطى ضرورى به شمار مى‌رود حال آنكه آرزو و اميد توجيهى است براى ماندن و حركت نكردن.

اين آرزو و اميدى است كه مجاهدان را از تيرگيهاى نا اميدى و يأسى كه شيطان با بهره‌گيرى از شرايط خفقان و اضطراب و ناتوانيهايى مادى در دل آنان راه داده، رهايى مى‌بخشد.

اين اميد و آرزويى است كه بر نگاهها و مواضع فرد منعكس مى‌شود، و بدان رنگى از خوش بينى مثبت مى‌زند و روح بدبينى و گمان و منفى بافى و شكست كه دستگاههاى طاغوت و وسوسه‌هاى طاغوتيان مى‌كوشند آن را در جسم و جان عاملان و كوشندگان راه خدا تزريق كنند، از آنها مى‌راند و مى‌زدايد. شايد به خاطر همين حكمت باشد كه در حديث نبوى آمده است:

«برترين كارهاى امّت من، انتظار فرج است».

امام زمان در آيات و روايات‌

ظهور عزير عليه السلام وبازگشت عيسى عليه السلام ورجعت بهرام در اديان‌يهودى ومسيحى و زردشتى با ظهور خاتم اوصيا، حضرت حجّت عليه السلام تحقّق خواهد پذيرفت.

تفسير پنجاه آيه قرآن و دهها حديث از پيامبر اكرم و صدها روايت نقل شده از اهل بيت همه با ظهور آن‌حضرت صورت تمام به خود مى‌گيرد.

بيش از 657 حديث در باره مهدى موعود به تواتر نقل شده است. [1]