شما پسنديدم».

پس براى اولياى خود بر شما حقوقى قرار داد و شما را به اداى آن دستور فرمود تا آنچه از زن و مال و خوردنى و نوشيدنى بر دوش داريد، براى شما حلال باشند، خداوند فرمود:

قُل لَاأَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى‌ [1].

«بگو از شما مزدى بر آن نخواستم جز دوستى با خويشانم».

و بدانيد كه هر كس بخل ورزد، بر خود بخل ورزيده و خداوند بى نياز است و شما نيازمندانيد كه خدائى جز او نيست، و سخن در باره آنچه به سود و زيان شما بود به درازا كشيده شد ..» [2]

ما به قلّه‌هاى حقايق رسيده‌ايم‌

ائمه عليهم السلام به مقام دنيوى يا ثروت و يا شهرت، مباهات نمى‌كردند بلكه فخر آنان به حب خدا و انتساب به رسول خدا و ... علم و تقوا بود. آنچه در زير نقل مى‌شود سخن شكوهمندى است منسوب به امام عسكرى عليه السلام كه آن را به خط مبارك ايشان يافته‌اند. در اين مكتوب آمده است:

«ما به گامهاى نبوّت و ولايت به قلّه‌هاى حقايق رسيده‌ايم و راههاى هفتگانه را با نشانهاى فتوّت روشن ساخته‌ايم. ما شيران ميدانهاى كارزاريم و ابرهاى پر باران. شمشير و قلم در دنيا و درفش سپاس و دانش در آخرت در كف ماست. فرزندان ما خلفاى دينند و هم پيمانان يقين، و چراغهاى امّتهايند و كليدهاى بزرگوارى وبخشش. كليم (موسى عليه السلام) را وقتى حلّه نبوّت پوشاندند كه ما از او پيمان و فادارى گرفتيم، و روح القدس در بهشت آسمان سوّم از باغهاى تازه رسِ ما مى‌چشيد، و پيروان ما گروه‌