تا با هم آشنا شويد همانا گرامى‌ترين شما نزد خدا پرهيزگارترين شماست.»

پس لياقت و امانت‌دارى يگانه ابزار براى ارتقاى افراد مى‌باشد و در اين ميان ثروت و نسب و نژاد و ديگر امتيازات جاهلى سودى ندارد.

بنابر اين كفايت و امانت همچون گوى است كه افراد جامعه براى دست يافتن بدان با يكديگر به رقابت بر مى‌خيزند و همّتها و آرمانهاى آنها بواسطه همين امر برترى مى‌گيرد و جامعه در آسمان مجد و عظمت بالا مى‌آيد. چون كفايت و امانت، براى هر جامعه پيشرفته‌اى همچون دو بال هستند كه او را به سعادت و رستگارى سوق مى‌دهند.

سخن آخر

آخرين سخن آنكه خداوند سبحان حجّت بالغه خويش را با اين مرجعيّت خردمندانه، بر بندگانش تمام ساخت. امّا آنها را به پذيرش آن مجبور نكرد همچنانكه به پذيرش ساير اصول و احكام وادار نكرده است. و مردم به اندازه نزديكى خود به اين نمونه والا به نيك بختى مى‌رسند و اگر از آن فاصله بگيرند و دور شوند، حجّت بر آنها تمام شده است!