شهادت جانگداز امام حسن عسكرى‌

روز هشتم ربيع الاوّل سال‌ 260 هجرى، روز درد آلودى در شهر سامراء بود خبر شهادت امام عسكرى عليه السلام در عنفوان شباب همه جا را فرا گرفت.

بازارها تعطيل شدند و مردم شتابان و گريان به سوى خانه امام رفتند.

مورخان اين روز غمبار را به روز قيامت تشبيه كرده‌اند، چرا؟ چون توده‌هاى محرومى كه مهر و محبت خود را نسبت به امام، از ترس سركوب نظام هميشه در خود نهان مى‌داشتند، آنروز عنان عواطف خروشان خويش را از كف دادند.

آه كه اهل بيت نبوّت در راه تحكيم شالوده‌هاى دين و نشر ارزشهاى توحيد چه رنجها كه متحمّل نشدند ...

چه خونها كه از آنان نريختند و چه حرمتها كه ندريدند و حقوق و قرابت آنان را به رسول خدا رعايت نكردند ...

براستى محنت اولياى خدا در طول اعصار چه بى شمار بوده و پايگاه و پاداش آنان در پيشگاه پروردگار چه بزرگ است!

اين امام بزرگوارى كه اينك از دنياى آنان رخت بر مى‌بندد در حالى كه هنوز از عمر مباركش‌ 28 سال نگذشته، با انواع محنتها دست و پنجه نرم كرد، از عهد