امام جواد عليه السلام نيز به اين حقيقت اشاره كرده و در حديثى كه توسّط عقر فرزند دلف روايت شده، آمده است: «از ابو جعفر، محمّد بن على الرضا، شنيدم كه مى‌فرمود: پيشواى پس از من فرزندم على است، فرمان او فرمان من و گفتار او گفتار من، و طاعت از او طاعت‌از من و پيشواى پس از او فرزندش حسن است». [1]

بعلاوه روايات مستفيضى از سوى پيشوايان مورد اعتماد حديث به نقل از پيامبر وارد شده كه تعداد ائمه اثنى عشر و نام و صفات آنها را بيان كرده است تا آنجا كه در مؤمنان جاى ترديدى در اين نكته باقى نمى‌گذارد كه پس از امام هادى حجّت بالغه خداوند سرور ما حضرت امام حسن عسكرى عليه السلام است.

بدينسان وظيفه امامت اسلامى و خلافت الهى پس از وفات امام هادى به امام حسن عسكرى كه در آن هنگام‌ 23 سال از سن شريفش مى‌گذشت انتقال يافت.

سالهايى كه آن حضرت امامت مردم را عهده‌دار گرديد مصادف شد با بقيه دوران حكومت معتز عبّاسى و پس از آن حكومت مهتدى و در نهايت پنج سال از حكومت معتمد. [2]

صفات و كرامات امام حسن عسكرى‌

برخى از معاصران امام او را چنين وصف كرده‌اند: آن حضرت سبزه بود و چشمانى فراخى داشت، بلند بالا و زيبا چهره و خوش هيكل وجوان بود و از شكوه و هيبت بهره داشت. [3]

شكوه و عظمت او را وزير دربار عبّاسى در عصر معتمد، يعنى احمد بن‌