بر مردم دنيا و آخرت و اولى و رحمت و بركات خدا بر شما باد! درود بر جايگاههاى معرفت خدا و خانه‌هاى بركت خدا و معدنهاى حكمت خدا و پاسداران سرّ خدا و حاملان كتاب خدا و جانشينان پيامبران خدا و فرزندان رسول خدا صلى الله عليه و آله و رحمت و بركات خدا بر شما باد! درود بر دعوت كنندگان به خدا و راهنمايان به خشنوديهاى خدا و پايداران در فرمان خدا و كاملان در محبّت خدا و مخلصان در توحيد خدا و ياوران امر و نهى خدا و بندگان گرامى كه در گفتار بر خدا پيشى نگرفتند و به فرمان او كار مى‌رانند و رحمت و بركات خدا بر شما باد»!

آن‌حضرت در اندرز به يكى از دوستان خود فرمود:

«اى فتح! آن كه فرمان آفريدگار را گردن نهاد از خشم آفريده به خود باك راه نداد و آن كه آفريدگار را به خشم آورد، يقين كن كه آفريدگار خشم آفريده را بروى مستولى بدارد، و آفريدگار وصف نشود جز بدانچه خويشتن را بدان وصف كرده است و كجا توصيف شود آفريدگارى كه حواس از يافتنش و گمانها از رسيدن به او و آنچه در دل مى‌گذرد از توصيفش و ديدگان از احاطه به او، درمانند. والاست از آنچه وصف كنندگان، توصيفش مى‌كنند و برتر است از آنچه ستايندگان مى‌ستايندش. در نزديكى‌اش دور گردد و در دورى‌اش نزديك، در دورى‌اش نزديك است و در نزديكى‌اش دور، كيفيّت (چگونگى) را او چگونگى بخشيد پس گفته نشود خود او چگونه است؟ و مكان را او پديد فرمود پس گفته نشود خود او كجاست؟ چون او از چگونگى و كجايى (مكان) به دور است». [1]

و نيز فرمود: «هر كه خداى را بپرهيزد در امان نگاه داشته شود و هر كه خدا را فرمان برد، مورد اطاعت قرار گيرد و هر كه آفريدگار را اطاعت كند از خشم مخلوق نترسد، هر كه از مكر خدا و دردناك گرفتنش ايمن شد گردن كشى كرد تا آنجا كه قضاى خدا و امر نافذش بروى فرود آمد و هر كه دليلى روشن از پروردگارش داشته باشد دشواريهاى دنيا بروى سبك آيد و گر چه تكه تكه شود و پراكنده گردد. سپاسگزار به خود سپاس سعادتمندتر است از نعمتى كه باعث سپاس شده زيرا نعمت كالاى اين جهانى است و سپاس نعمت دنيا و آخرت است. خداوند دنيا را سراى آزمايش و آخرت را خانه فرجام قرار داد و بلاى دنيا را وسيله ثواب آخرت گرداند و ثواب آخرت را عوض بلاى دنيا قرار داد. ستمگر بردبار بسا كه به وسيله حلم خود از ستمش گذشت شود و حق دار نا بخرد بسا كه به‌