خوشدل و راضى نبود و چنين به نظر مى‌رسد كه اگر شرايط براى ترك اقامت در بغداد نا مساعد نمى‌بود، آن‌حضرت در آن شهر مدّت درازى اقامت نمى‌كرد.

يكى از يارانش در اين باره نقل مى‌كند كه در بغداد بر امام جواد عليه السلام وارد شدم و به آسودگى و رفاهى كه در آن به سر مى‌بردانديشيدم و با خود گفتم: اين مرد هرگز به وطن خويش باز نمى‌گردد! امام سر به زير افكند و آنگاه در حالى كه رنگ رخسارش زرد شده بود، سر بلند كرد و فرمود: اى حسين! (خوردن) نان جوين و نمك نيمكوب در حرم رسول خدا صلى الله عليه و آله براى من خوشتر از اين رفاهى است كه اكنون مرا در آن مى‌بينى! [1]

بازگشت مجدّد به مدينه‌

امام جواد از راه كوفه به مدينه رفت. چون به كوفه وارد شد شيعيان به گرد او جمع شدند و استقبالى پرشكوه از وى به عمل آوردند. سپس آن‌حضرت با آنان وداع كرد و به سوى مدينه جدّش رهسپار شد تا باقى روزهاى حيات خويش را در آن شهر سپرى كند و به مسئوليّتهاى خطير خود كه از جمله آنها پديد آوردن مكتب فكرى جامعى بود، بپردازد. امام جواد عليه السلام در مدينه بود تا آنكه مأمون عبّاسى از دنيا رفت.

پس از مأمون‌

مأمون به برادرش معتصم عبّاسى وصيّت كرد و خود در قريه‌اى از نواحى طرسوس. [2] چشم از جهان فروبست. طرسوس از نواحى مرزى ميان سرزمين‌